Historia mojej szkoły
W dniu 1 IX. 1945 r. Rozpoczęła działalność dydaktyczno- wychowawczą PUBLICZNA SZKOŁA POWSZECHNA w DZIERZGONIU, który po długim okresie pruskiej i niemieckiej niewoli powrócił do Macierzy.
Organizacji szkoły podjęła się - przy wydatnej pomocy miejscowej ludności i władz - repatriowana nauczycielka WALERIA EMILIA CHORZEMSKA.
Istniejącą w roku szkolnym 1945/ 46 szkoła była szkołą niepełną o jednym nauczycielu. Realizowała program nauczania w zakresie czterech klas.
W następnych latach wzrastał jej stopień organizacyjny.
Od roku szkolnego 1947/ 48 szkoła (o pięciu nauczycielach) mając charakter szkoły zbiorczej realizowała program nauczania w zakresie VII klas szkoły podstawowej.
Formalne orzeczenie o organizacji szkoły zostało wydane przez KURATORIUM OKRĘGU SZKOLNEGO GDAŃSKIEGO W GDAŃSKU w dniu 15 czerwca 1950 r.
W myśl tego orzeczenia w Dzierzgoniu zorganizowano szkołę ogólnokształcącą stopnia podstawowego, do której obwodu zostały włączone – oprócz Dzierzgonia – gminy DZIERZGOŃ – WIEŚ miejscowości: NOWIEC, NOWE POLE (obecnie NOWINY) i STANOWO MAŁE, z gminy MYŚLICE powiat Pasłęk: BOCIANOWO (obecnie MOKAJNY) i PACHOLE (obecnie PACHOŁY) z gminy STARY DZIERZGOŃ, powiat Morąg: PRZESADY (obecnie PRAKWICE) i STARE MIASTO.
W zasięgu szkoły – w różnych okresach czasu – znajdowały się: ANKAMATY, BĄGART, BRUK, MINIĘTA, MORANY, NOWIEC, PRAKWICE, STARE MIASTO i TYWĘZY, w których nie było szkół pełnych.
Orzeczenie w sprawie organizacji szkoły – do 12. V. 1979 r. – zmieniano ośmiokrotnie.
Program nauczania w zakresie klasy VII szkoły podstawowej szkoła realizowała do roku szkolnego 1965/ 66.
W roku szkolnym 1966/ 67 – na podstawie ustawy z dnia 15 lipca 1961r. O rozwoju systemu oświaty i wychowania w PRL – wzrósł stopień organizacyjny szkoły przez zorganizowanie klasy VIII – mej i tym samym wzrosła w szkole liczba uczniów, klas i oddziałów.
Uczniami szkoły były dzieci i młodzież z Dzierzgonia i okolicznych wsi.
W pierwszym roku istnienia dzierzgońskiej szkoły uczęszczała do niej mała, dziewięcioosobowa grupka uczniów. W latach 1946 – 1948 liczba uczniów szybko wzrasta i w roku szkolnym 1948/ 49 stan uczniów w szkole przekracza liczbę uczniów z roku 1939.
Ruchy migracyjne ludności spowodowały nieznaczny spadek liczby uczniów w roku szkolnym 1953/ 54. W następnych latach szkolnych notuje się stały wzrost liczby uczniów związane z migracją i przyrostem naturalnym ludności, który osiąga szczyt w roku szkolnym 1963/ 64 wyrażający się liczbą 877 uczniów pobierających naukę w 24 oddziałach.
Potrzeby lokalne szkoły stymulowały miejscowe władze do podejmowania poważnych i energicznych działań, których celem była budowa drugiej szkoły podstawowej w mieście. Zamierzony cel osiągnięto.
1 września 1964 r. Został oddany do użytku drugi, nowy budynek szkolny.
Nowy rok szkolny 1964/ 65 rozpoczęto z 479 uczniami, których liczba wzrastała w następujących latach szkolnych. Największą liczbę uczniów w szkole (po podziale) zanotowano w roku szkolnym 1973/ 74 (602 uczniów).
W latach szkolnych 1945/ 46 – 1979/ 80 liczba uczniów w klasach wynosiła od 9 do 148, w oddziałach od 4 do 66.
Od 1945r. do końca 1980 r. W szkole pracowało ogółem 86 nauczycieli. W poszczególnych latach szkolnych w tym okresie pracowało od 1 nauczyciela w roku szkolnym 1945/ 46 do 23 nauczycieli w roku 1963/ 64.
Do roku szkolnego 1954/ 55 pracowali również nauczyciele niewykwalifikowani jednakże od roku szkolnego 1948/ 49 notuje się wzrastającą przewagę nauczycieli wykwalifikowanych.
Zagadnienie obsady etatów nauczycielami wykwalifikowanymi przedstawiało się o wiele korzystniej niż w skali krajowej. W roku 1959 nauczyciele wykwalifikowani stanowili 5, 4% ogółu nauczycieli w kraju, natomiast w dzierzgońskiej szkole problem nie istniał od roku szkolnego
1955/ 56.
W 1958 r. nauczyciele dzierzgońskiej szkoły rozpoczęli studia w
SN – ach i WSP podnosząc swoje kwalifikacje.
W 1980 r. nauczyciele z dodatkowymi kwalifikacjami stanowili 80% ogółu nauczycieli w szkole, w tym – po SN – 20%, z wykształceniem wyższym zawodowym 40%, z wykształceniem magisterskim – 20%.
Zapotrzebowanie kadrowe pod względem ilościowym było w zasadzie zaspokojone w stopniu wystarczającym. Liczba nauczycieli wzrastała proporcjonalnie do potrzeby szkoły.
Od 1967 roku notuje się względną stabilizację liczbową kadry pedagogicznej.
Kolejnymi kierownikami szkoły byli: Kol. Waleria Emilia CHORZEMSKA (1945 – 1949), Anastazy SASS (1949 – 1964), Mieczysław KORCZOWSKI (1964 – 1972). Pierwszym dyrektorem szkoły mianowano w 1972 r. mgr Mieczysława KORCZOWSKIEGO.
Zorganizowana w 1945 r. szkoła mieściła się na ulicy Kościelnej nr 7 dysponując skromną bazą lokalową. Następnie została przeniesiona do obecnego budynku szkolnego, w którym mieściło się PAŃSTWOWE LICEUM ROLNICZE w Dzierzgoniu. Po jego likwidacji budynek w całości przekazano szkole powszechnej.
Bazę lokalową szkoły poszerzono dzięki staraniom (nauczyciela tej szkoły) uwieńczonym przekazaniem szkole przez MIEJSKĄ RADĘ NARODOWĄ W DZIERZGONIU w 1959 r. Budynku hali gimnastycznej oraz nadbudowę jednej kondygnacji nad aulą w 1978 roku.
Od roku 1965 dokonywano zmian i modernizacji bazy lokalowej szkoły.
Wyposażenie w pomoce naukowe, na początku bardzo skromne, odbywało się drogą zaopatrywania centralnego, zakupów ze środków własnych zdobytych przez uczniów ze sprzedaży złomu oraz ze środków KOMITETU RODZICIELSKIEGO I KOMITETU OPIEKUŃCZEGO.
Pierwsze pracownie: prac ręcznych i fizyko – chemiczna zostały zorganizowane (przez nauczyciela tut. Szkoły) już w roku szkolnym 1951/ 52, a w następnym roku zorganizowano gabinet biologiczny wyposażony w żywe okazy flory i fauny. Były to jedne z pierwszych gabinetów i pracowni w województwie gdańskim i pierwsze w powiecie sztumskim.
Baza materialna szkoły była i jest systematycznie wzbogacana, modernizowana, dostosowywana do potrzeb dydaktyczno - wychowawczych i opiekuńczych szkoły.
Rozwój szkoły polegał nie tylko na wzroście liczby uczniów, klas i oddziałów, pomnażaniu bazy materialnej, lecz także na rozwoju i działalności innych ogniw organizacyjnych, które wywierały pozytywny wpływ na rozwój uczniów, ich uspołecznienie i rzeczywiste wyniki pracy szkoły.
Drużyna ZHP zorganizowana przez Ob. Irenę KURNIK rozpoczęła działalność w 1945 roku.
Zachowane dokumenty stwierdzają istnienie w 1949 r. Szkolnego koła PCK (opiekunka Stanisława Skurzyńska), SZKOLNEGO KOŁA ODBUDOWY WARSZAWY, SAMORZĄDU UCZNIOWSKIEGO, TPPR – u. W 1951 roku zorganizowano KOŁO LIGI PRZYJACIÓŁ ŻOŁNIERZA, SKS. KOŁO ARTYSTYCZNE (zespół teatralny pracowało w 1952 roku (opiekun Paweł BIELICKI).
W tym też roku rozpoczyna działalność ŚWIETLICA DZIECIĘCA z DOŻYWIANIEM (kierownik Stanisław PIOTROWSKI) zapoczątkowana akcją dożywiania w roku 1951 oraz LIGA OCHRONY PRZYRODY (opiekunka Janina KORCZOWSKA).
Pierwszą wzmiankę o bibliotece szkolnej znaleziono w dokumentach z 1951 r.
ZESPÓŁ CHOREOGRAFICZNY (kierownik Wanda BUKOWSKA) został zorganizowany w 1954 r. a w roku 1956 chór szkolny i zespół mandolinistów (kierownik Mieczysław KORCZOWSKI), które z reguły zajmowały I miejsca w powiecie sztumskim i województwie gdańskim przynosząc rozgłos miejscowości, szkole i powiatowi.
Chór szkolny, w roku 1962, występował w SALI KONGRESOWEJ PAŁACU KULTURY w WARSZAWIE.
Drogą reorganizacji, uzupełnień, wprowadzania nowych elementów w szkole działają:
SAMORZĄD UCZNIOWSKI (opiekunka Anna GUTIAR), SZCZEP ZHP (szczepowa Krystyna SKOK),koła zainteresowań – w tym 2 zespoły instrumentalne – laureaci I nagród w województwie elbląskim (kierownik mgr Ryszard SKOTNICKI), LOP (opiekunka Janina KORCZOWSKA), PCK (OPIEKUNKA Helena GAJEWSKA), TPP – R (opiekunka mgr Bożena Stańczak), SKO (opiekunka Anna NOWAKOWSKA) i SKS (OPIEKUN Andrzej KARKULAK).
Sport w szkole znajduje należne miejsce, a jego osiągnięcia datują się od 1969 r. – szczególnie w piłce siatkowej i nożnej. Dla jego rozwoju zorganizowano odpowiednią bazę na terenie szkoły.